Emilie
Artikel in BBC Wildlife, November 2016
Onthulling gerestaureerde grafkapel in Kraatz, 11 november 2016
Snethlage-Mausoleum endlich wieder offen
Kraatz (GZ) Nach 13 Jahren des unermüdlichen Engagements war es am vergangenen Sonntag endlich soweit: Das restaurierte Snethlage-Mausoleum auf dem Kraatzer Friedhof wurde eingeweiht - mit einem Festakt in der Kirche und einer kulinarischen Überraschung.









Ein besonderes Ereignis. Der Eingang zum Mausoleum wird feierlich freigegeben.



Manuela Röhken hatte sich zur feierlichen Enthüllung des Kraatzer Denkmals etwas Besonderes einfallen lassen: eine Pralinen-Kreation aus zum Teil ungewöhnlichen Zutaten - Rote Beete, Gundermann, Datteln und Kokos. "Hervorragend! Davon könnte man ja süchtig werden", sagte eine Besucherin, nachdem sie die herzhaft-süß schmeckende Überraschung, die den wohlklingenden portugiesischen Namen "Obrigada Emilie" trägt, probiert hatte. "Danke Emilie".
Die Kraatzer Kräuterpädagogin mit dem Hang zu kulinarischen Raffinessen gehört zum großen Kreis der Unterstützer und Freunde des Projekts Snethlage-Mausoleum. Eine neogothische Grabstätte, die über Jahrzehnte dem Verfall ausgesetzt war. 2003 entdeckten Christiane und Gilbert Konopka das marode Gebäude auf dem Friedhof. "Was macht das denn hier?", fragte sich das Ehepaar damals. Ihr Interesse war geweckt - und auch ihr Ehrgeiz, das kleine Gebäude wieder zugänglich zu machen.
13 Jahre sind seitdem vergangen. Am Sonntag - pünktlich zum Tag des offenen Denkmals - konnte das Mausoleum eingeweiht werden. Beerdigt sind dort drei Personen: das Ehepaar Emil und Elisabeth Snethlage sowie Gisberth Snethlage. Mit einer Gedenktafel wird auch an Emilie Snethlage erinnert, einer bekannten Ornithologin. Sie wurde 1868 als Tochter des Pfarrers Emil Snethlage in Kraatz geboren. Eine Schule besuchte sie nie, vielmehr bekam sie von ihrem Vater Privatunterricht. Nach ihrem Studium der Naturgeschichte in Freiburg verschlug es sie nach Brasilien. Dort machte sie als Vogelkundlerin Karriere: Sie beschrieb mehrere Vogelarten erstmals wissenschaftlich und leitete über mehrere Jahre das naturhistorische und ethnologische Museum Pará in Belém. Heute trägt die Einrichtung ihren Namen.
Schautafeln in der Kirche erinnern an die brandenburgische Ornithologin. Schüler des Strittmatter-Gymnasiums in Gransee haben sich mit ihrer Lebensgeschichte befasst. Und nicht nur das: Auch der Werdegang der Restaurierung ist aufgearbeitet worden. Jahr für Jahr waren viele fleißige Hände damit befasst. Der erste wichtige Schritt sei die Erneuerung des Dachs gewesen, sagte Christiane Konopka. Das war 2010. 2011 wurde der historische Bau unter Denkmalschutz gestellt. Wiederum ein wichtiger Moment, denn damit konnte die Jugendbauhütte Berlin/Brandenburg mit ihrer Arbeit beginnen. Das Projekt der Deutschen Stiftung Denkmalschutz richtet sich an junge Menschen zwischen 16 und 26 Jahren, die sich im Rahmen eines Freiwilligen Sozialen Jahres mit der Denkmalpflege beschäftigen wollen. Vier Generationen haben dabei geholfen, unter fachkundiger Anleitung das Kraatzer Mausoleum wieder instand zu setzen. Gransees Bürgermeister, Mario Gruschinske (SPD), bedankte sich während der feierlichen Eröffnung bei allen Beteiligten für ihr jahrelanges Engagement. Gleichzeitig versprach er, dass sich die Stadt für den Erhalt der historischen Grabstätte einsetzen werde.
Zur Einweihung sind auch eine Reihe von Snethlages vorbeigekommen, darunter Peter Snethlage, der während der 13 Jahre als Sprecher der Familie fungierte und Spendengelder sammelte. Seine Familie sei heute in der ganzen Welt zuhause. 150 Nachfahren gebe es, erzählte er bei der Eröffnung des Mausoleums.

De grafkapel te Kraatz (Brandenburg)
In de bijdrage over Emilie Snethlage (1868-1929) is reeds aandacht besteed aan de grafkapel (ook wel mausoleum genoemd) op de begraafplaats in Kraatz (Brandenburg), de plaats waar haar vader dominee was en waar zij geboren is. Daar werd in 2011 een mooie gedenkplaat ter ere van deze vermaarde ornithologe aangepbracht.
In Kraatz zijn de ouders van Emilie, Ds Emil Snethlage (1833-1892) en Elisabeth Snethlage geb. Rosenfeld (1831-1872), en ook een zoon van haar broer Viktor, Gisbert Snethlage (1902-1925), begraven. Emilie zelf is in Porto Velho, Brazilië, overleden en begraven.
Helaas was de kapel geleidelijk aan in verval geraakt. Het dak lekte, en zo werden ook de stenen aangetast. Het is daarom verheugend dat door samenwerking van velen, waarbij vanuit de (Duitse tak van de) familie Snethlage Peter Snethlage een centrale rol speelde, het gelukt is de middelen bijeen te brengen om de kapel te restaurereren. Daarbij zijn in de kapel enkele naamplaten aangebracht, niet alleen van het echtpaar Snethlage-Rosenfeld en van Gisbert Snethlage, maar ook van Emilie.
Op 11 september 2016 vond de feestelijke inwijding plaats. Voor de gelegenheid was onder meer een speciale praline gefabriceerd, met als opschrift “Obrigada (= bedankt) Emilie”.
Zie verder het artikel over de inwijding in de lokale krant de Gransee Zeitung van 12 september 2016 en enkele foto’s. 
NASCHRIFT   (december 2016)
Ontdekkingsreizen van EMILIE Snethlage (duitse tak, 1868 / 1929) in Brazilië
Door Rudolf Snethlage, St.-Gnesius-Rode, mei 2010

Ze werd geboren te Kraatz in de (toenmalige) Pruisische provincie Brandenburg.
Volgde privé onderwijs ten huize van haar vader: dominee Emil Snethlage.
Werkte enkele jaren als gouvernante teneinde geld te verdienen om haar universitaire studies te kunnen betalen met als resultaat een PhD, HC, in natuurlijke geschiedenis.
Snel daarna kreeg zij een aanstelling bij het Goeldi Museum in Belem, Para.Brazilie werd haar thuis. Werd hoofd van de zoologische afdeling van het museum.In 1922 ging zij voor het Nationale Museum in Rio de Janeiro werken als reizende natuurkundige.
Ze stierf eenzaam en alleen in
Porto Velho als gevolg van een hartaanval



.

Het gebied in NO Brazilië begrensd door
de Xingu en Tapajos rivieren staat volgens
de laatste krantenberichten sterk in de
belangstelling door de voorgenomen bouw
van wat één van de grootste stuwdammen
ter wereld moet worden, in de rivier de Xingu.
Vooral allen die met de natuur innig bezig zijn
zien dit als een enorme bedreiging van
flora en fauna in dit al gevoelige gebied.
De bedoeling is om de door de turbines van de
stuwdam opgewekte elektriciteit aan de bevolking
ten goede te laten komen, doch waar het eigenlijk
om gaat is om d.m.v. de elektriciteit de
aluminium-industrie aan
goedkope (?) energie te helpen.
Emilie Snethlages doel in 1912 was het gebied
tussen Xingu en Tapajos in kaart te brengen en
tevens de flora en fauna te catalogiseren.
Zij constateerde dat het gebied tussen Xingu en Tapajos zeer rotsachtig is en dat de Xingu in de zomer maar een miezerig stroompje is. Dit zou kunnen beduiden dat, teneinde het Xingu-project haalbaar te maken een veel groter gebied “ontwikkeld” moet worden om genoeg water naar de dam te doen stromen, wat weer betekend dat nog meer land (fauna en flora) verloren gaat.
Emilia trok alleen vergezeld van een aantal lokale indiaanse bewoners van de streek, de Chipayas en de Curuahés in hun kano’s via de rivieren de Iriri, de Curua Tapajos en verder over land naar het noord-oosten ten einde vast te stellen dat een doorsteek mogelijk was. Dit hield o.a. in het overwinnen / beklimmen van watervallen en diepe valleien onder medeneming van de boten, proviand en tenten.
Na vele weken van afzien bereikte zij uiteindelijk het doel van haar tocht.



Parkiet Pyrrhura snethlageae is naar Emilie vernoemd
Plaquette in Kraatz (Brandenburg)
Familigrafkapel in Kraatz